เรื่องไม่เป็นเรื่องของ ...คนอยากมีเรื่อง!

"วันนี้ก็เหมือนเดิม ตื่นเช้าไปทำงาน พอเลิกงานก็กลับห้อง ไม่มีอะไรจะเล่าให้ฟังหรอกนะ"

ประโยคนี้บางคนอาจเคยใช้ หรือได้ยินมาจากคนอื่นๆ
 
ถ้าเราได้ยินแบบนี้ คงต้องเลือกว่า
จะจบบทสนทนาไปเลย หรือจะพูดอะไรกับเขาต่อดี?

สิ่งหนึ่งที่แวบเข้ามาในความคิดของ Yurista คือ
  
อย่างน้อยๆ ระหว่างที่เดินทางไปทำงาน/กลับห้อง
วิวนอกหน้าต่างรถ,ท้องฟ้า,เรื่องตลกที่พบเจอบนท้องถนน
หรือจะเป็นเมนูมื้อเช้า เที่ยง เย็น ที่คิดไว้

"ต้องมีอะไรสักอย่างที่ วันนี้ไม่เหมือนกับเมื่อวานและวันพรุ่งนี้"

ความคิดเหล่านี้อาจจะมาจาก...

ความเป็นมนุษย์ตัวกระจ้อย ที่อยู่ในบ้านมากกว่านอกบ้าน 

วันๆนึงก็มีกิจวัตรประจำวันอัน "ซ้ำซาก" จำ(ชอ)เจ!

แต่ก็เชื่อว่า สิ่งที่เราทำอยู่หรือพบเจออยู่ในทุกๆวันนั้น

ต้องมีความแตกต่างเล็กๆน้อยๆซ่อนอยู่

อันที่จริงแล้ว อะไรเดิมๆ ที่ทำให้แต่ละคนเบื่อ  

อาจจะเป็นเรื่องราวแปลกใหม่สำหรับใครบางคนก็เป็นได้

"ถ้าเกิดอยากคุยกับใครสักคน แต่ไม่รู้จะเริ่มด้วยเรื่องอะไร
อาจจะเลือกรายละเอียดเล็กๆในชีวิตมาเป็นประเด็นในการพูด 

เพื่อให้บทสนทนายังคงอยู่ต่อไป อย่างไม่มีวันจบสิ้น"

ที่ร่ายมาทั้งหมด ความอยากมีเรื่องที่ว่านี้ก็แค่ หาที่ระบาย 

ไม่รู้จะเขียนอะไร แต่อยากเขียน อยากเล่า อยากแชร์ หรือจะเรียกง่ายๆ ก็..

"Yurista's ไดอารี่"

อ้อ! มีความจริงจะกระซิบว่า ไม่เคยประสบความสำเร็จในการเขียนไดอารี่สักเล่มเลยค่ะ 

ชอบสมุดโน้ต และมีความพยายามเขียนสุดๆ ได้สองหน้าแล้วก็ว่างเปล่าเลย
บางทีก็คิดมากไป บางทีก็น้อยไป จนไม่ได้ทำอะไรเลย - -*

ก่อนจะมาเปิดบล็อกก็คิดๆอยู่ว่าจะรอดมั้ย ลองดูเนอะ...

ถ้าถามว่า บล็อกนี้เป็นแบบไหน?

นี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

เลยสรุปเอาเองว่า คนเขียนเป็นบ้าอย่างไร ก็จะได้บล็อกอย่างนั้น ฮ่าๆๆๆๆ 

วันนี้ก็จะมาเปิดตัวแบบงงๆ เพียงเท่านี้ 

สวัสดีค่ะ :D *ปรบมือ*